W chwili obecnej na Dolnym Śląsku utworzono 11 obszarów, w granicach których rosną łęgi wiązowo-jesionowe.
Obecnie lasy łęgowe, a dokładnie zespół łęgu wiązowo-jesionowego Ficario-ulmetum minoris Knap (rosnącego na drobnoziarnistych madach rzecznych na terasach zalewowych dużych rzek nizinnych), należą do jednego z najrzadszych i najbardziej zagrożonych typów lasów nie tylko w Polsce, ale na całym kontynencie.
Przykładowo we Włoszech w dolinie największej rzeki tego kraju Padu, rzeki porównywalnej wielkością z naszą Odrą, największy zachowany fragment lasu aluwialnego obejmuje zaledwie 200 hektarów. Z kolei w dolinie Renu, jednej z najdłuższych rzek europejskich, największy płat takiego lasu ma nieco ponad 700 h. Na tym tle ponad 20 000 hektarów tego typu lasów rosnących wzdłuż doliny Odry i jej dopływów należy uznać za coś wyjątkowego i godnego najwyższych form ochrony.
Niestety mimo przygotowania propozycji i stosownych dokumentów, ustanowiono na tym obszarze tylko kilka rezerwatów (np. „Kanigóra”, „Zwierzyniec”, „Grodzisko Ryczyńskie”, „Łęg Korea”) i jeden park krajobrazowy. W tej sytuacji ustanowione w ostatnich latach specjalne obszary ochrony siedlisk (w skrócie SOOS) w ramach europejskiej sieci ekologicznej Natura 2000, stanowią niezwykle istotny element i cenną inicjatywę w ochronie tych rzadkich lasów.
W chwili obecnej na Dolnym Śląsku utworzono następujące obszary, w granicach których rosną łęgi wiązowo-jesionowe (siedlisko przyrodnicze o kodzie 91F0): „Dolina Widawy” PLH020036 (numer obszaru), „Grądy w dolinie Odry” PLH020017, „Kozioróg w Czernej” PLH02010„ „Kumaki Dobrej” PLH020078, „Las Pilczycki” PLH020069, „Lasy Grędzińskie” PLH020081, „Łęgi nad Bystrzycą” PLH020103, „Łęgi Odrzańskie” PLH020018, „Pieńska Dolina Nysy Łużyckiej” PLH020086, „przełomowa Dolina Nysy Łużyckiej” PLH020066 i „Przeplatki nad Bystrzycą” PLH020055. Należy podkreślić, że w niektórych z podanych obszarów lasy te stanowią główny przedmiot ochrony.