Słynni lepidopterolodzy

Słynni lepidopterolodzy

Stanisław Franciszek ADAMCZEWSKI (1909-1987) - profesor nauk biologicznych. Zajmował się systematyką, faunistyką i ekologią motyli. Prowadził wieloletnie badania nad motylami w Puszczy Białowieskiej oraz w środowiskach silnie przekształconych przez człowieka (np. w Warszawie). Ponadto zgłębiał tematykę wędrówek motyli, a także podjął się licznych prac nad motylami z rodziny zwójek Tortricidae i piórolotków Pterophoridae.

Jarosław BUSZKO (1952) - profesor nauk biologicznych. Zajmuje się badaniami motyli (Lepidoptera), w szczególności systematyką, zoogeografią i ekologią motyli, głównie motyli minujących i wielu rodzin motyli drobnych „Microlepidoptera”. W swoich pracach podejmuje także problem bionomii, struktury i dynamiki przestrzenno-czasowych zgrupowań motyli. Brał udział w ogólnopolskich programach inwentaryzacyjnych i kartowaniach zasięgów występowania motyli dziennych oraz programach opisu bionomii i stadiów larwalnych wielu gatunków motyli minujących. Jest autorem kilku atlasów motyli Polski oraz Atlasu rozmieszczenia motyli dziennych w Polsce (1986-1995).

Stanisław KLEMENSIEWICZ (1854-1920) - dr (1880, Uniwersytet w Wiedniu). Zajmował się faunistyką i taksonomią motyli, w szczególności galicyjskim gatunkiem z rodziny Zygaenidae. Większa część jego kolekcji motyli Galicji została przekazana do zbiorów Muzeum Przyrodniczego Instytutu Systematyki i Ekologii Zwierząt PAN w Krakowie. Był członkiem Komisji Fizjograficznej Polskiej Akademii Umiejętności w Krakowie.

Mieczysław Romuald KRZYWICKI (1903-1988). Entomolog amator. Uzyskał znaczące rezultaty w badaniach nad motylami dziennymi. W latach 1963-1970 opracował i wydał drukiem komplet Kluczy do oznaczania owadów Polski dotyczących tej grupy motyli. Następnie opracował faunę Rhopalocera Puszczy Białowieskiej oraz Tatr. Całą swą wieloletnią działalność publikacyjną podsumował w Monografii motyli dziennych Polski, której niestety nigdy nie wydano drukiem. Autor pozostawił cztery egzemplarze maszynopisu tego dzieła, które udało się częściowo rozpowszechnić dopiero w roku 1997. Stworzył wyjątkowo liczne i perfekcyjnie udokumentowane zbiory motyli dziennych, które obecnie wzbogacają zbiory naukowe Wydziału. Biologii i Nauk o Ziemi UMCS w Lublinie, muzea w Krakowie i kolekcje prywatne w całej Polsce.

Janusz NOWACKI (1958) - profesor nauk rolniczych. Zajmuje się badaniami motyli, w szczególności faunistyką, zoogeografią, ekologią i systematyką gatunków z rodziny sówkowatych (Noctuidae, Erebidae) Zachodniej Palearktyki. Opublikował wiele pracdotyczących sówkowatych z Karkonoszy, Tatr, Pienin, Pobrzeża Bałtyku, Polesia Lubelskiego, Puszczy Augustowskiej, Puszczy Bukowej, Roztocza, Niziny Wielkopolskiej. Wykazał 20 nowych dla fauny Polski gatunków z tej rodziny. Podejmuje także badania nad zagrożeniem owadów w Polsce.

Maksymilian NOWICKI (SIŁA-NOWICKI) (1826-1890) - zoolog, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, badacz fauny i flory tatrzańskiej, pionier ochrony przyrody w Polsce, współtwórca Towarzystwa Tatrzańskiego. Do około 1875 roku aktywnie zajmował się badaniem chrząszczy i motyli Galicji oraz fauny tatrzańskiej. Po tym okresie zajął się głównie ichtiologią i rybołówstwem. Jako pierwszy polski entomolog zwiedził Czarnohorę - rezultatem był katalog motyli wschodniej Galicji i opracowanie Motyle Galicyi. Opublikował też Wykaz motylów tatrzańskich według pionowego rozsiedlenia.

Jan PRÜFFER (1890-1959) - doktor filozofii. Prowadził badania entomofauny, głównie motyli, w różnych rejonach Polski(Tatr, Krakowa, Puszczy Białowieskiej, okolic Wilna i Częstochowy, Pomorza i Pojezierza Mazurskiego), zajmował się ich narządami zmysłów. Autor licznych prac naukowych z zakresu entomologii, m.in. Studiów nad motylami Wileńszczyzny (1947-1948). Pod kierunkiem Jana SOSNOWSKIEGO opracowywał zbiór motyli peruwiańskich i ogłosił Spis motyli peruwiańskich zebranych przez ekspedycje Jana SZTOLCMANA i Konstantego JELSKIEGO. W ciągu 20 lat zgromadził ponad 11 000 okazów motyli.

Jan ROMANISZYN (1881-1945) - inżynier mechanik, entomolog. Z Janem HIRSCHLEREM opublikował swą pierwszą pracę Motyle większe z okolic Lwowa (1909). Badał polską faunę lepidopterologiczną, zwłaszcza Małopolski Środkowej i Wschodniej (opublikował m.in. Motyle okolic Dynowa, Fauna owadów okolic Lwowa oraz Motyle z okolic Odessy zebrane w roku 1918 i 1919), odkrył szereg odmian motyli krajowych i ogłosił około 30 prac z tego zakresu . Podsumowaniem tych badań była dwutomowa Fauna motyli Polsk, której współautorej był Fryderyk SCHILLE (t. I - 1929, t. II - 1930).

Józef RAZOWSKI (1932) - profesor nauk biologicznych. Zajmuje się systematyką, morfologią, anatomią, bionomią i ekologią motyli, głównie z rodziny Tortricidae z całego świata; prowadzi badania faunistyczne i zoogeograficzne na obszarze Palearktyki oraz Krainy Neotropikalnej; publikuje prace dotyczące historii zoologii. Opisał ponad 1000 nowych taksonów, stworzył nowe koncepcje filogenezy Lepidoptera, podjął próbę uporządkowania polskojęzycznego nazewnictwa morfologii owadów.

Tadeusz RIEDL (1933) - profesor nauk biologicznych. Specjalizuje się w ekologii, entomologii, systematyce i taksonomii zwierząt. Zgłębia sytematykę, taksonomię i rozsiedlenie palearktycznych motyli z rodzin: Batrachedridae, Agonoxenidae, Momphidae, Cosmopterygidae i Chrysopeleiidae (uzasadnił statusy szczebla rodzinowego badanych rodzin; opisał 6 nowych rodzajów i 20 gatunków; zrewidował gatunki z rodzaju Eteobalea; opracował katalogi rodzaju Vulcaniella i rodziny Chrysopeleiidae).

Fryderyk SCHILLE (1850-1931) - leśnik i entomolog. Znany z prac nad motylami, m.in. Fauna lepidopterologiczna doliny Popradu i jego dopływów. Podsumowaniem jego badań była dwutomowa Fauna motyli Polski we współautorstwie z Janem ROMANISZYNEM (t. I - 1929, t. II - 1930).

Marcin SIELEZNIEW (1970) - dr hab. Jest entomologiem, specjalistą w zakresie bionomii, ekologii, etologii i ochrony różnorodności biologicznej motyli dziennych, a w szczególności z rodzaju Phengaris należącego do rodziny Lycaenidae. Prowadził badania w celu wyjaśnienia podstawowych relacji motyl-mrówka dla polskich populacji dwóch gatunków: Phengaris alcon i P. arion, przebadania występujących w naszym kraju ekotypów tych gatunków oraz – stosując badania molekularne - podjęcie próby wyjaśnienia kwestii, czy zróżnicowanie ekologiczne znajduje odzwierciedlenie w zróżnicowaniu genetycznym.

Ludwik SITOWSKI (1880-1947) - prof. dr hab. Był wybitnym biologiem, obdarzonym wyjątkową spostrzegawczością i niezwykłymi zdolnościami obserwacyjnymi.. Interesował się niemal wszystkimi dziedzinami zoologii, zwłaszcza nicieniami, pierścienicami, roztoczami, ptakami i ssakami, , a jako znawca olbrzymiej grupy owadów, w tym szczególnie motyli, zyskał światową sławę. Wiele uwagi poświęcał praktycznemu zastosowaniu osiągnięć naukowych. Miał znaczące osiągnięcia w zakresie zwalczania owadów przynoszących szkody  w leśnictwie i rolnictwie. W kręgu jego zainteresowań znalazło się również pszczelnictwo. Ulubionym terenem jego badań były Pieniny. Jako jeden z pierwszych zaproponował utworzenie na ich terenie Parku Narodowego.

Andrzej Władysław SKALSKI (1938-1996) - dr. Entomolog i hydrobiolog - prowadził badania nad entomofauną kopalną i jaskiniową; pisał prace z zakresu filogenezy i systematyki Lepidoptera, ochrony przyrody oraz systematyki słodkowodnych Amphipoda. Opisał wiele nowych gatunków motyli, przede wszystkim znalezione w bursztynie. Autor 248 publikacji, w tym 158 prac naukowych., m.in. Studies on the Lepidoptera from fossil resins, książka Zmiany, zagrożenia, ochrona i założenia monitoringu lepidopterofauny Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej.

Janusz WOJTUSIAK (1942-2012) - profesor nauk biologicznych. Związany z Uniwersytetem Jagiellońskiem. Autor około stu prac naukowych, rozdziałów w książkach publikowanych w Polsce i za granicą oraz wielu artykułów popularnonaukowych. Uznany w Polsce i za granicą autorytet w dziedzinie etologii, systematyki i taksonomii owadów oraz ekologii owadów społecznych. Czołowy polski entomolog, badacz światowej fauny motyli. Odkrywca około 300 nowych dla nauki gatunków motyli dziennych oraz nocnych z Afryki i Ameryki Południowej, pasjonat przyrody, alpinista, speleolog i fotografik.

Teofil Wincenty ŻEBRAWSKI (1800-1887) - doktor filozofii i nauk wyzwolonych Uniwersytetu Jagielońskiego. Matematyk, architekt, biolog, archeolog, kartograf, geodeta, bibliograf. W pracy naukowej zajmował się bardzo szeroką tematyką; pisał prace z zakresu budowy dróg, mostów, dróg żelaznych, kartografii, topografii i entomologii.