Krajowa strategia ochrony przelatki maturny

Podstawowym celem projektu krajowej strategii ochrony przeplatki maturny jest zachowanie korzystnego z punktu widzenia ochrony gatunku i wymagań Dyrektywy Siedliskowej statusu jej populacji z uwzględnieniem działań minimalizujących ewentualne konflikty z gospodarką leśną.

Zapisy Dyrektywy Siedliskowej nakładają na wszystkie państwa członkowskie Unii Europejskiej (w tym Polskę) obowiązek objęcia ochroną i stałym, cyklicznym monitoringiem gatunków wymienionych w II załączniku, w tym przeplatki maturny E. maturna (L.). To samo odnosi się do siedliska życia tego gatunku.

Założenia projektu krajowej strategii ochrony przeplatki maturny i jej siedliska wskazują szereg istotnych elementów niezbędnych do osiągnięcia celu. Zawierają zalecenia dotyczące gruntownej inwentaryzacji edukacji (popularyzacja wiedzy) oraz zintegrowanej współpracy na poziomie lokalnym, regionalnym a nawet międzynarodowym. Tworzy to uzupełniającą się sieć zależności, bez których kompleksowa ochrona nie byłaby możliwa. Jakość i charakter prac badawczych dotyczących np. demografii ekologicznej, wiedza o rzeczywistej liczebności lokalnych populacji (w tym ich efektywnej wielkości) i o kształtujących ją czynnikach, o minimalnej wielkości populacji umożliwiającej jej przetrwanie (tzw. najmniejsza żywotna populacja), o możliwościach dyspersyjnych poszczególnych gatunków i przyczyn ich ograniczenia, o wpływie konkurencji wewnątrz- i zewnątrzgatunkowej na lokalne populacje, o lokalnej zmienności osobniczej i o jej przyczynach ma kluczowe znaczenie dla przyszłego zarządzania gatunkiem i jego siedliskami.

Bez dobrego zbadania i analizy tych czynników trudno podejmować skuteczne, czynne działania ochronne, nie można też prowadzić rzetelnej edukacji. Właściwa orientacja w zakresie gatunku, jego siedliskowych wymagań i ograniczeń powinna być rękojmią dla popularyzacji wiedzy nie tylko wśród podmiotów, które niejako z „urzędu” są odpowiedzialne za stan środowiska przyrodniczego, ale także wśród ogółu społeczeństwa. Obecnie należałoby się starać o pozytywne nastawienie do tej kwestii osób, bez których zaangażowania trudno myśleć i mówić o czynnej ochronie przyrody.