Stadia i cykl rozwojowy

Samice wybierają młode drzewka lub nisko położone eksponowane gałęzie jesionów (od 1 m do ok. 8 m wysokości, zwykle 1,5 - 4 m) i tam od spodu liści składają pokaźne, 2-3 warstwowe, żółte, stopniowo przebarwiające się do brązowych złoża, zawierające niekiedy ponad 250 jaj.

Najnowsze badania wskazują na niedoszacowanie powyższych wielkości, wskazując maksymalną wysokość położenia gniazd wtórnych na ok. 13 m. Wylęg jaj przypada zwykle na ostatnie dni czerwca i pierwsze dni lipca. Larwy pierwszego stadium, ustawione w charakterystyczne szeregi, zgryzają miękisz macierzystego liścia, jednocześnie budując sobie gniazdo z jedwabiu od strony nerwu głównego. Oprzęd ten (gniazdo pierwotne) stopniowo jest rozbudowywany kolejno na cały liść, liście sąsiednie, a nawet całe gałęzie jesionu przy dużych lub łączonych złożach od kilku samic (gniazdo wtórne). Okres letniego żerowania gąsienic trwa tylko do początku sierpnia, a na północy nieco dłużej. Później zazwyczaj obserwowane są już tylko opuszczone oprzędy z ekskrementami i wylinkami larw. Być może w północno-wschodniej Polsce, podobnie jak w Skandynawii, rozwój części gąsienic przedłuża się na dwa lata (dwukrotne zimowanie). Obecnie dominuje pogląd, że gąsienice po zakończeniu żerowania latem rozpraszają się w ściółce leśnej, gdzie zimują samotnie lub w małych grupach. Sposób i miejsce zimowania oraz czas i okres wzrostowy, w którym larwy rozpoczynają żerowanie uzupełniające na wiosnę, a także zakres polifagicznego (?) odżywiania się gąsienic w tym okresie, są najsłabiej poznanymi cechami biologicznymi tej przeplatki.

Gąsienica przeplatki maturny odznacza się czarnym zabarwieniem oskórka z dwoma równoległymi rzędami nieregularnych, żółtych plamek na grzbiecie oraz rzędem bardziej chaotycznie ułożonych takich plamek na bokach ciała – wzdłuż przetchlinek. Dość długie, czarne, kolczaste brodawki nadają jej charakterystyczny wygląd. Jest to kombinacja cech, która – w połączeniu ze środowiskiem życia – powoduje, że dorosłe gąsienice przeplatki maturny są trudne do pomylenia z gąsienicami innych gatunków. Jedynie gąsienica niedźwiedziówki Callimorpha dominula ma podobny wygląd, ale zamiast czarnych kolców ma na ciele długie włoski. Poczwarki typu wiszącego są podobne do poczwarek przeplatki aurinii, ale nie mają na pokrywach skrzydeł pomarańczowych przebarwień. Poczwarka podwieszona jest na wieńcu haczyków (kremaster), również diagnostycznym dla gatunku.