Paź żeglarz
Paź żeglarz (Iphiclides podalirius) to niezwykle okazały przedstawiciel rodziny paziowatych Papilionidae.
Rozpiętość skrzydeł może wynosić nawet 80 mm.
Trójkątne w zarysie skrzydła zakończone są długimi ostrogami (tzw. ogonki) przypominającymi sterówki ogona jaskółki. Na przednim skrzydle występują czarne przepaski i klinowate plamy. Na tylnym skrzydle przy zewnętrznym brzegu znajdują się niebieskie, półksiężycowe plamy. Przy tylnym kącie występuje podłużna, pomarańczowa plamka.
Młode gąsienice są czarne z białą plamą na grzbiecie. Później stają się zielone z żółtymi, ukośnymi pręgami na bokach. Żeglarek jest gatunkiem stosunkowo trudnym do zaobserwowania, co wynika głównie z jego lokalnego rozsiedlenia.
Nie jest gatunkiem pospolicie i często obserwowanym. Z tego też względu jest objęty ścisłą ochroną gatunkową na mocy przepisów polskiego prawa. Poza tym jest wymieniony w „Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt”, gdzie został umieszczony w wysokiej kategorii – VU (zagrożony).
Motyl ten chętnie zasiedla nasłonecznione stoki, pagórki, zadrzewienia śródpolne, stare sady, nasłonecznione ugory i nieużytki, leśne polany, a nawet przydroża i przytorza. Postacie dorosłe odżywiają się głównie nektarem roślin kwiatowych. Roślinami żywicielskimi dla gąsienic są natomiast śliwa tarnina, czereśnia dzika, śliwa domowa, brzoskwinia zwyczajna, morela pospolita, czeremcha zwyczajna, grusza pospolita, jabłoń domowa, głóg jednoszyjkowy i jarząb pospolity.
Zazwyczaj motyl ten ma jedno pokolenie w ciągu roku, rzadko dwa. Dzięki temu dorosłe motyle można obserwować od początków maja do końca sierpnia i początków września, przy czym terminy pojawów bywają skorelowane z warunkami pogodowymi. Z poczwarek letnich (zielonych) motyle wylęgają się po 3-5 tygodniach, z zimowych (brązowych) - w następnym roku.
